بله هنوز ترسوئم . هیچ فرقی با کودکیم که بردگی همکلاسیهایم را میکردم ندارم . هنوز همانم و شاید ذره ای هم تغیر نکردم .
بچه های اتاق هم به طور کامل فهمیدند که من ترسوئم . چون با انها نه مخالفتی میکنم و نه چیزی اگر به من توهین میشود . من هیچ جوابی به انها نمیدهم . حتی پا را از این هم فراتر گذاشتند .
یادم میاد یه بار جاسم خرید کرده بود و داشت میومد بالا ، ظاهرا میخواست برگرده پایین ، من و ماجد تو اتاق بودیم . جاسم به من زنگ زد و گفت بیا پایین ، باور کنید من رفتم ، با خودم فکر کردم جاسم چه فکری درباره ی من میکنه چرا با وجود ایکه حمبد هم تو اتاق بود اما او به من زنگ زد . یعنی میدونست که من برای اینکارا خوبم .
یه بار موسی رفته بود پایین تا بره قرائت خونه درس بخونه به من زنگ زد ، خوشبختانه من گوشی را برنداشتم .
خودش امد بالا و گفت چرا گوشیتو جواب ندادی ، مجبور شدم 4 طبقه بیام بالا جزوه ام را بردارم .
با خودم میگم یعنی من باید 4 طبقه میرفتم پایین جزوه اش را بهش میدادم . چه حماقت بار .
امروز هم غذای ولید را فراموش کرد که ببره . زنگ زد به من میگه من تو علوم پایه واستادم غذای جعفر رو بیار بده به من . من غذا را دادم دست شهاب .
بارها به جد یا شوخی میگه برو برام اب بیار ، جوراب هام رو بشور و از این حرفا ... ،
امروز برای اینکه بهش درسی داده باشم یا ببینم چه عکس العملی نشون میده ، بهش میگم یه لطفی کن برو جورابام رو بشور .
ای خدا گیجم در این سرا
نظرات شما عزیزان:
شروع دوران تازه شاید کوچ به بلاگفا نادانی پشت نادانی سلام به تو ای حال و هوای این روزهایم زندگی در بردگی شرمندگی است دنیای ارباب و بردگی پایان یکی از مهم‌ترین تفکر چرندم شاید پایان چرندیات هنگام انجام کار اشتباه چه باید کرد ارزش فرد بی ارزش گاهی ... دمت گرم واس طعنه قشنگی که زدی اولین درس از پایان نامه هر چند سخت، اما به یاری خدا من می‌توانم حاک بر سرت احمق مباش خیره سر ای پسر آنقدر ببومسمت ... دزدی 
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: